Over curry’s met kleefrijst, gekko’s en hoe een bruiloft me een klas studenten oplevert…

10 september 2015 - Khon Kaen, Thailand

Deze blog zal ik wijden aan hoe de eerste tijd in Thailand is verlopen. Bij deze alvast mijn excuus als ik er woorden Engels tussendoor gooi, maar het is een beetje een chaos in m’n hoofd wat betreft talen;-) … Nederlands, Engels, nog wat woorden Khmer en nu ook Thais…

De afgelopen weken heb ik  in aardig wat verschillende vliegtuigen gezeten en hoewel de lange vluchten wat saai (en oncomfortabel;-) zijn, geniet ik van de reiskriebels in m’n buik als de wielen hard over de stijgingbaan rollen en de motoren harder en harder gaan loeien. En eenmaal in de lucht blijft het verbazingwekkend te zien hoe gaaf God alles geschapen heeft! Op een of andere manier wen ik overal heel snel en voelt het leven alsof het nooit anders is geweest, maar gelukkig heb ik af en toe een bezinningsmomentje en bedenk me hoe gaaf het is dat ik dit kan doen en hoe dankbaar ik ben voor deze mogelijkheden!

Na een toffe tijd in Cambodja (zie foto’s) kwam ik maandag 31 augustus aan in Khon Kaen. Annelies stond met een wandelwagen, met twee verlegen jongetjes ernaast, me op te wachten in de aankomsthal. Dat verlegen was er gauw af, want tijdens de autorit van een uur naar Mancha Khirie vond er een watergevecht op de achterbank plaats, met als gevolg dat Daniel (bijna 7 jaar) en ik van plekje wisselden en ik een kletsnatte krijsende Marie (9 maanden) op de achterbank op schoot had om te troosten, Benj (4) met toch een beetje een schuldgevoel heel stil werd (uiteindelijk in slaap viel) en zijn broer vrolijk verder kletste op de stoel voorin naast z'n moeder...                                                                                           Annelies heeft me de eerste dagen op de fiets veel winkeltjes, eettentjes en marktkraampjes laten zien (en ervaren!) en ’s avonds kon ik gezellig mee-eten bij dit leuke, enerverende gezinnetje! De eerste dag dat ik zelf kookte begon ik dapper met een Thaise curry, maar dat heb ik geweten… drie glazen koelwater waren nog niet genoeg!

Vier ochtenden per week geef ik les aan  Daniel. In het begin had ik heel veel tijd over, omdat alles gewoon veel sneller gaat met maar één leerling i.p.v. twintig. Maar dan is er meer  tijd voor leuke (leerzame;-) dingen! Op vrijdag gaan we altijd naar Khon Kaen waar meerdere Nederlandse kinderen bij elkaar komen en les krijgen in een klas-setting. Dit doe ik samen met twee andere homeschoolteachers. Afgelopen maandag was ik zelf leerling: toen heb ik mijn eerste taalles gehad! Er zijn vijf tonen in het Thai, wat het ontzettend lastig maakt. Maar m’n teacher is de eigenaresse van een ijssalon, dus als ik wat overhit ben van al het oefenen kan ik lekker afkoelen:-)

Ik geniet ontzettend van het lesgeven, de contacten met het gezin en de andere juffen, het proeven van nieuwe gerechten (hier kom ik waarschijnlijk nog op terug als ik insecten heb gegeten), het zelf boodschappen doen op de lokale markt (thee kost hier in de supermarkt in de aanbieding nog rond de €4,- dus ik ben zeer blij met de verse munttakjes!) en het lezen van literatuur voor m’n afstudeeronderzoek is natuurlijk een stuk aangenamer vanuit een hangmat in de achtertuin met landelijk groen uitzicht en het getok van wat kippen om je heen! Maar eerlijk is eerlijk, niet alles is geweldig… sommige dieren hier bezorgen me zweetbuien waar een buitentemperatuur van 35˚C niet tegenop kan! Zo herkende ik de eerste avond dat ik in het donker naar huis fietste het opritje nog niet helemaal, met als gevolg dat ik te ver doorfietste en werd omgeven door vijf keihard blaffende straathonden. Maar erger nog is de gekko familie om m’n huis heen. Om ze op m’n trap te bewonderen vond ik nog niet zo erg, maar toen papa gekko in m’n douche zat begon ik toch een beetje te hyperventileren. Even later dacht ik veilig in bed te liggen, maar ontdekte ik zoon gekko in de hoek (aan de BINNENkant) van m’n klamboe! En geloof me: verjagen werkt niet, want die beesten schieten altijd een kant op die jij nu juist net niet in gedachten had (bijvoorbeeld je dekbed in plaats van de vloer richting de gang)! Natuurlijk wist ik dit van te voren, maar om oog in oog met deze beesten te staan is toch even anders. Ik blijf maar steeds tegen mezelf zeggen ‘Oké rustig Corien,.. stel je niet aan!’, maar tot nu toe helpt dat nog niet zoveel. Dus maar hopen dat ik er een beetje aan ga wennen, want aan emigreren doen ze volgens mij niet.

Ik heb nog een heel blog aan anekdotes van de tijd in Phnom Penh, maar zal dat hier maar niet aan toevoegen. Alleen nog even over de Chinees/Thaise bruiloft die ik hier op m’n zesde avond al mocht meemaken. Deze was van Yen, een vorige taalhulp van Sijmen & Annelies en hoewel ik haar maar één keer heb gezien in een eettentje, werd ik toch uitgenodigd; ontzettend gastvrij! Rond 6 uur ’s avonds vertrokken we naar de plaatselijke middelbare school die bijna niet terug was te kennen door alle lichtjes, kransen, bloemen en andere versieringen. Overal stonden grote fotolijsten op schildersezels waarop de bruid en bruidegom steeds in andere kleding werden afgebeeld. En na een fotosessie met hen liepen we, links en rechts iedereen groetend met een wai, de zaal (omgetoverde aula) in waar een heleboel ronde tafels stonden. Iedere tafel werd gedurende de avond volledig gevuld met schotels soep, vis, rijst, groentes… en ik kreeg weer de kans om het eten met stokjes te oefenen:-) Vanuit mijn werk in de horeca is het al super leuk om te zien hoe hier de gewoontes qua het opdekken van een tafel zijn… de glazen staan in plastic ingepakt op tafel, er staat een plastic emmertje gevuld met ijs en wat betreft (fris)drank mag je alles zelf inschenken: de oranje Fanta flessen staan op iedere tafel. Zo zie je maar, overal ter wereld verstaan ze weer wat anders onder ‘chique’.                                                                                                                                                                                                                                                                                              Op het diascherm kregen we te zien welke ceremoniële gebeurtenissen er die ochtend hadden plaatsgevonden en daarna hielden allerlei mensen een toespraak (zelfs de burgemeester was present).  Hoewel alle praatjes in het Thais wat saai voor me waren, omdat ik deze niet kon volgen, heb ik me onwijs vermaakt met kijken naar alles wat er gebeurde op deze ‘prinsessenbruiloft’ (zie video)… acht bruidsmeisjes in zijden jurken die allemaal een kaarsje droegen en bloemen strooiden toen de bruid naar de bruidegom liep, een bellenblaasautomaat, Taylor Swift liedjes, een (neppe) bruidstaart van 9 verdiepingen die met een kaars en een zwaard werd ‘aangestoken’, gasten die constant selfies zitten te maken en hun selfiestick zelfs mee het podium opnemen… Hoewel  het allemaal totaal niet mijn ding is, is het mooi om Yen en haar man zo te zien stralen en hoop ik dat ze van binnen net zo gelukkig zijn als dat alles er van buiten uitzag!

Toen het feest langzamerhand afgelopen was, stond opeens het halve cateringpersoneel om ons heen om selfies met te maken. Ze vroegen in gebrekkig Engels waar ik vandaan kwam en stonden wat giebelig om me heen, totdat Sijmen de suggestie deed dat ik hen wel Engels kan gaan geven. Ze reageerden heel  enthousiast en hoewel ik voorbereid was Engelse lessen te gaan geven aan kinderen, vind ik dit een geweldig leuke uitdaging! Maar veel meer dan Engelse woorden en zinnen hoop ik op hen over te kunnen brengen dat er een God bestaat waarvoor je niet aan je karma hoeft te werken, maar die je Vader wil zijn, je leven een doel geeft en je ECHT gelukkig maakt! Bidden jullie mee voor een toffe tijd met deze meiden!?

Heel veel liefs vanuit Thailand,

Ying (m’n Thaise naam)

Over namen gesproken… Annelies vertelde me dat een meisje bij hen uit de buurt naar haar moeder was gerend: ‘Mama, mama, dat nieuwe buitenlandse meisje heet Gorilla!’ Afgeleid van Corina – Corilla waarschijnlijk... Hmm, dan geef ik toch de voorkeur aan ‘Ying’:-)

Korte vlucht van Bangkok naar het groene Khon Kaenaardijkskundeles over grond- en oppervlaktewaterNederlands schooltje vrijdag in Khon Kaentaallesmet het bruiloftspersoneel... deze meiden ga ik volgende week Engelse les geven!

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

3 Reacties

  1. Ilonka Van den bergh:
    10 september 2015
    Heel leuk om te lezen Corin!
  2. Esther:
    10 september 2015
    Erg leuk om te lezen wat je tot nu toe allemaal al hebt meegemaakt in Khon Kaen, Corine! :-)
  3. Heleen,familie:
    10 september 2015
    Hey corine,
    Fijn om zo alles te kunnen lezen over wat je allemaal hebt meegemaakt!!!
    Ook leuke filmpjes en foto's